ZAPISY NA ZAJĘCIA BASENOWE 2024/2025

Nauka pływania metodą Hallwick

tylko drogą mailową na adres: b.sukta@sp44.edu.gdansk

BASEN

Metoda Hallwick

 
To koncepcja nauczania osób niepełnosprawnych oraz  zaburzeniami sensorycznymi w sferze społecznej,emocjonalnej uczestniczenia w zajęciach niezależnego poruszania się w wodzie oraz pływania .
Zajęcia odbywają się w tandemach OPIEKUN-PŁYWAK.
Metoda uczy :
-osiągnięcia pozycji bezpiecznego oddychania w różnych pozycjach i kontroli wdechu w wodzie
-kontroli równowagi (specyficznej dla każdego pływaka)
-prowadzi do osiągnięcia , jak największej niezależności oraz poczucia bezpieczeństwa przebywania w środowisku wodnym poprzez 
*dobre samopoczucie
*tylko przy wsparciu opiekuna
*zabawę 
*odpowiednie przystosowanie psychiczne oraz równowagę 
*wypór
*poruszanie się w wodzie -ślizgi
                                     -proste przemieszczanie i podstawowy styl pływacki.
 
Zajęcia odbywają się przy Szkole Podstawowej nr 76

 


Zasadność ćwiczeń w wodzie osób niepełnosprawnych

Systematycznie prowadzone ćwiczenia w wodzie powodują wzrost tolerancji na wysiłek. Ciśnienie hydrostatyczne wody wywiera wpływ na rozszerzenie naczyń krwionośnych i spadek ciśnienia krwi, a także na zwiększony przepływ płynów ciała z kończyn do klatki piersiowej. W oddziaływaniach rehabilitacyjnych wykorzystuje się także temperaturę wody. Chłodna woda oddziałuje korzystnie na „trening” krążenia obwodowego poprzez odruchowe zwężenie naczyń krwionośnych, zmniejszenie częstości tętna i pojemności minutowej serca. Woda ciepła rozszerza naczynia krwionośne i przyspiesza częstość pracy serca, co powoduje obniżenie napięcia mięśniowego, obniżenie pobudliwości układu nerwowego, a w rezultacie – zmniejszenie odczuć bólowych podczas wykonywania ćwiczeń.[1] Siła wyporności wody działa jako wsparcie dla kręgosłupa i kończyn po urazach. Działanie tej siły, jak i  zmniejszenie siły grawitacji sprawiają, że osoby niepełnosprawne szybciej uczą się wykonywać kontrolowane ruchy ciała i kończyn. Częste i poprawne wykonywanie ruchów zmniejsza atrofię mięśniową i polepsza stan ogólnej wydolności. Skoordynowane ruchy w odciążeniu mają pozytywny wpływ na harmonijny rozwój sylwetki oraz eliminację wad postawy.

Koncepcja metody Halliwick jako terapii wspomagającej proces rehabilitacji

Metoda Halliwick wpisuje się w ideę integracji i normalizacji życia dzieci o zaburzonym rozwoju, proponując korzystny dla rozwoju, ale nie z założenia terapeutyczny sposób spędzania czasu wolnego z grupą rówieśniczą, w środowisku osób pełnosprawnych. Zajęcia w oparciu o metodę Halliwick są otwarte dla wszystkich, są szansą na spotkanie się przy wspólnej aktywności ludzi niepełnosprawnych i pełnosprawnych.

 

Główne założenia usprawniania metodą Halliwick

 

Główny nacisk w metodzie Halliwick kładzie się na radość i przyjemność z przebywania w wodzie. Zanim rozpocznie się naukę określonych stylów pływackich, opanowany być musi 10-cio Punktowy Program, a nauka prowadzone zgodnie z jego punktami prowadzić ma do osiągnięcia jak największej niezależności i swobody poruszania się w wodzie.

 

10-cio Punktowy Program

 

  1. Przystosowanie psychiczne
  2. Niezależność
  3. Rotacja poprzeczna
  4. Rotacja czołowa
  5. Rotacja wzdłużna
  6. Rotacja łączona
  7. Wypór
  8. Równowaga w bezruchu
  9. Ślizg z turbulencją

10.  Prosty napęd i podstawowy styl pływacki

 

Program powyższy stanowi podstawę Koncepcji Halliwick. Jest ułożony w logiczny wzorzec, a wszystkie jego punkty muszą być wyćwiczone, aby pływak czuł się bezpiecznie i komfortowo w wodzie. Nauka poszczególnych punktów Programu przebiegać musi powoli, w tempie dostosowanym do pływaka, w ustalonym porządku. Podczas zajęć pływakom asystują przeszkoleni instruktorzy. Każdy pływak korzysta z indywidualnej pomocy asystenta, a nauka odbywa się w grupie, gdzie każdy dzielić się może swoim doświadczeniem.


Opracowała: mgr Beata Sukta

 


[1] informacje o metodzie Halliwick zawarte w pracy pochodzą z materiałów szkoleniowych kursów na instruktora Halliwick Kraków 1999 rok.


[2] Pływaj dla zdrowia, Integracja 2004 / 4, s. 68-69.